Wkręty do metalu, do drewna - Hurtownia wkrętów

Cechy surowców, wykonanie, a wykorzystywanie

Cechą wspólną wkrętów jest łeb z nacięciem oraz trzon gwintowany o walcowanym kształcie. W przypadku niektórych wkrętów, przeznaczonych głównie do drewna, ich łeb może posiadać stożkowy kształt. Wkręty o takim kształcie łba są używane nie tylko w przypadku łączenia drewnianych elementów, ale tam gdzie wkręt nie powinien wystawać ponad płaszczyznę materiału, spotykany też przy mocowaniu zawiasów. Śruby z łbem o kształcie stożkowym z powodzeniem są wykorzystywane w branży meblarskiej. Wkręty z łbem walcowym, o płaskiej powierzchni łba lepiej dociskają przytwierdzone elementy. Wkręty z łbem sześciokątnym sprawdzają się w montażu dużych elementów, dlatego są często spotykane w mechanice.
Z perspektywy użytkowania znaczące są rodzaje nacięcia:
1. Wkręty z nacięciem prostym - nacięcie typu Philips (PH), Pozidriv (PZ), rzadko używane, niewygodne. Podczas dokręcania dochodzi do przypadkowych uszkodzeń powłoki łba śruby.
2. Wkręty z nacięciem sześciokątnym – dostosowane do kluczy imbusowych oraz TORX, charakteryzuje się wytrzymałością na moment dokręcania, dlatego też jest wykorzystywany w przypadku łączenia twardych materiałów.
Długość i średnica trzpienia jest podawana w milimetrach. W przypadku wkrętów, w których gwint nie zajmuje całej długości jest to również grubość gładkiego trzpienia. Długości wkrętów to wartości mierzone od końca gwintu do powierzchni materiału, w który został wkręcony, a więc posiada pewne zależności wobec rodzaju łba.
W niektórych przypadkach długość jest mierzona:

• Wkręty z łbem stożkowym – do końca łba,
• Wkręty z łbem walcowym lub sześciokątnym – do momentu łączenia trzonu z łbem wkrętu,
• Wkręty z łbem stożkowym wypukłym – w miejscu zakończenia stożka, a zaczęcia wypukłości.
  
  Różnice pomiędzy wkrętami różnią się również skokiem i głębokością gwintu, np. wkręty do drewna charakteryzują się dość głębokim gwintem, a także wysokim skokiem, natomiast gwinty do metalu mają płytki gwint i niski skok.

Szeroka gama możliwości przy pracy z drewnem

Specyfika materiału jakim jest drewno sprawiła, że pomimo rozwoju technologii jest to nadal niezastąpiony materiał w budownictwie, a także branży meblarskiej. Łączenie elementów drewnianych powinno być wykonywane w taki sposób aby nie powstawały luki pomiędzy elementami, a łączenia były mocne i trwałe. Podczas produkcji mebli szczególnie istotny jest estetyczny wygląd, łączniki nie powinny być zbyt widoczne. Ważną, złotą radą w przypadku pracy z drewnem jest używanie wymaganej ilości łączników, w przypadku zbyt dużej ingerencji w powierzchnię drewna i zwiększenie jej ilości ponad normę zamiast zwiększyć łączenie znacznie je osłabia.
W przypadku różnych sytuacji i specyfiki mocowań stosuje się szereg różnych łączników:

• wkręty,
• śruby,
• gwoździe,
• okucia,
• kołki.

Najczęściej w przypadku łączeń drewnianych wykorzystuje się śruby do drewna, szczególnie gdy ma się do czynienia z masywnymi elementami. Natomiast wkręty zapewniają większą trwałość niż stosowanie łączników w postaci gwoździ .
Ze względu na strzępiastą strukturę drewna zastosowane do tego typu powierzchni wkręty posiadają charakterystyczne cechy. Wśród nich już wspomniany wysoki skok gwintu i dość głęboki. Grubość rdzenia gwintowanej części trzonu jest mniejsza w porównaniu do metalowych wkrętów, a jego powierzchnia większa. W ten sposób łatwiej wkręca się w miękki materiał drewniany, tym samym zapewniając większą wytrzymałość mocowania. Część gwintowana trzonu na jego części zmniejsza moment obrotowy wkręcania, a jego gładka część pozwala nam „dociągnąć” łączone elementy.
Wkręty do drewna są wytwarzane z różnorodnych materiałów, najczęściej ze stali węglowej, nierdzewnej bądź kwasoodpornej. Pokrycie ich powłokami ocynkowanymi: żółta, srebrna stosowane są w celu zwiększenia odporności na korozję. Przy czym większą odpornością charakteryzują się wkręty fosforowane, powstałe przez zanurzenie w roztworze fosforanów cynku, magnezu, żelaza i kwasu fosforowego. Wyróżnia się je przez ciemnoszarą barwę. Są to dla przykładu najczęściej wkręty do płyt g-k. Wybór powłoki jest szczególnie istotny, ponieważ może plamić drewnianą powłokę w którą zostały wkręcone. Omijając takie czynniki najlepiej używać wkręty ze stali nierdzewnej, najbardziej odporne na korozję.
W przypadku wkrętów do drewna ich cechą szczególną jest również zakończenie. Ostry koniec, najczęściej ostrosłupowy lub samowiercący można wkręcać w drewno bez uprzedniego nawiercania. W przypadku twardszych gatunków drewna, a także typów podatnych na rozwarstwianie struktury, warto wcześniej nawiercić otwór. W takiej sytuacji stosowane są wkręty z płaską końcówką, często wykorzystywane przy produkcji mebli, np. konfirmaty.

Najpopularniejszym są wkręty uniwersalne o stożkowym lub walcowym łbie, z ostrym zakończeniem. Najczęściej są hartowane, różnią się powłoką w ten sposób dopasowując się do sytuacji w której są wykorzystywane. Nadają się do łączenia nie tylko drewna, ale i innych tworzyw drewnopochodnych, a także lekkich metali. Wkręty do drewna są stosowane w budownictwie, ale przede wszystkim podczas produkcji mebli. Tutaj warto również wspomnieć o możliwość użycia zaślepki w wybranym kolorze, co jest powszechnie stosowane w branży meblarskiej, w celu zapewnienia estetycznego wyglądu łączenia. Podstawą kategoryzacji typów wkrętu do drewna jest najczęściej zwrócenie uwagi na rodzaj łba, który nadaje wkrętom odpowiednich właściwości.

Wkręty do drewna są dostępne na rynku z łbem:

• stożkowe,
• sześciokątne,
• talerzykowe,
• soczewkowe,
• podkładkowe,
• walcowe.

Powszechnie stosuje się znane eurowkręty czy konfirmaty. Są łatwe do odróżnienia przez płaski koniec, szeroki rdzeń i rzadko spotykany głęboki gwint, a także łeb z gniazdem sześciokątnym. W montażu tego typu elementów używa się wierteł, które nawiercając, modelują otwór przed montażem tego typu wkrętów. Eurowkręty są krótkie, dostępne w trzech znanych odmianach: o łbie płaskim, z łbem stożkowym, a także z łbem podsadzonym. Wśród wkrętów do drewna wykorzystywane są wkręty z uszczelką, pozwalające na przymocowanie blachy do elementów drewnianych. Uszczelka zapewnia większe mocowanie. Wkręty z łbem grzybkowym są powszechnie stosowane w przypadku łączenia metalu z drewnem, ze względu na dobre przyleganie do obu powierzchni. Zapobiegają większemu zagłębianiu się w drewno, niekontrolowanemu procesowi, dodatkowo zapewniając dużą siłę docisku. Największą uniwersalnością natomiast, odznaczają się wkręty z łbem sześciokątnym.

Czym różnią się wkręty do metalu?

Dobór wkrętów o odpowiednich właściwościach niesie za sobą szereg możliwości, w szczególności zwiększenia trwałości łączenia, zapobiega sytuacjom problemowym, usterkom. Podstawą doboru wkrętów jest rozróżnienie cech właściwych wkrętom do metalu, a wkrętom do łączeń drewnianych.
Odpowiedzią na powyższe pytanie jest kształt trzonu w postaci walca, stała średnica na całej ich długości (z pominięciem końcówki). W odróżnieniu od wkrętów do drewna mają niższy skok gwintu, a także stożkowy, walcowy bądź podkładkowy kształt łba .. Potocznie zwane blachowkręty to jeden z najpopularniejszych rodzajów wkrętów stosowanych do łączenia metalowych elementów. Kolejną charakterystyczną cechą jest wykonanie z twardszej stali, podczas gdy produkowane wkręty do drewna nie wymagają wykorzystania tak odpornych materiałów. Przed wykorzystaniem wkrętów do metalu powierzchnia jest wcześniej nawiercana, a otwór z reguły jest mniejszy od średnicy wkrętu. Podczas wkręcania powstają charakterystyczne wyżłobienia na jego krawędzi, wpływając na skuteczność łączenia. Również są dostępne z końcówką samowiertną, pozwalającą na montaż bez nawiercania otworu, przez co są wygodne w użyciu.

W odróżnieniu od śrub wkręty posiadają mniejszą możliwość demontażu. W przypadku ciągłego rozkręcania elementów śruby wydają się być skuteczniejszym łącznikiem . W przypadku wkrętów do metalu można natknąć się na wkręty dwugwintowe, zwane inaczej dwustronnymi. Są wykorzystywane w instalacji baneli, belek a także boazerii. Są łącznikami pomiędzy materiałami drewnianymi, w połączeniach drewna z metalem, a także matalu z metalem, zapewniając estetyczny wygląd łączenia niezależnie od materiału.

Najczęściej występujące wkręty do metalu posiadają łeb:

• stożkowy,
• walcowy,
• podkładkowe.

Gwinty do metalu posiadają nie tylko niski skok gwintu, jest też bardziej gęsty w porównaniu do gwintu połączeń drewnianych.

Popularne wkręty w wybranych branżach

Ze względu na trwałość łączenia, nie wymagającą demontażu wkręty najczęściej stosowane są w budownictwie. Ze względu na specyfikę łączonych elementów, inaczej ich rodzaj są dzielone na grupy:

• Wkręty do drewna,
• Wkręty do metalu,

Wkręty specjalne – wykorzystywane do przytwierdzania płyt gipsowo-kartonowych do metalowego, bądź drewnianego stelaża. Ten rodzaj wkrętów charakteryzuje się ostrym zakończeniem i łbem trąbkowym. Zagłębia się w płycie, odpowiednio dobrany rozmiar nie powoduje jej przebicia. Stosowane w meblarstwie wkręty posiadają specyficzną budowę. Ich montaż następuje po wcześniejszym nawierceniu otworu naprowadzającego. Szczególnymi cechami konfirmatów są płaskie zakończenia, szeroki rdzeń z rzadkim i głębokim gwintem (charakterystyczny dla wkrętów do drewna), łeb z sześciokątnym wgłębieniem. Ich montaż jest możliwy z odpowiednimi wiertłami, które profilują otwór. Używa się ich do prostopadłych łączeń elementów drewnianych, bądź płyt wiórowych.

Specjalnym rodzajem wkrętów do blachy są wkręty zwane farmerskimi. Służą do mocowania profilowanej blachy do konstrukcji drewnianych. Na tle innych wyróżniają się przymusem posiadania powłoki lakierniczej, zmniejszającej podatność na negatywne czynniki zewnętrzne. Ten rodzaj wkrętów posiada końcówkę samowiercącą, zwiększającą komfort pracy. Oczywiście są wykorzystywane z powodzeniem do kładzenia i naprawy pokrycia dachowego. Sposób użycia wpływa na narażenie, na czynniki zewnętrzne stąd też potrzeba wyboru łącznika, pokrytego powłoką ochronną. Warto wybierać modele wkrętów farmerskich z nierdzewną uszczelką, która zwiększa szczelność połączenia. Jest to jeden ze szczególnych rodzajów wkrętów, łączący właściwości wkrętów do drewna i do metalu. Przykładem jest dopasowanie gwintu, typowe do połączeń drewnianych.

Szczególnym rodzajem łącznika są niezastąpione wkręty do mocowania płyt gipsowych. Określa się je jako wkręty do płyt g-k. Charakterystyczny łeb trąbkowy, samowiercąca końcówka, bądź ostre zakończenie – w ten sposób dzieli się je na podtypy, dopasowane do szczególnego rodzaju materiału podlegającego łączeniu. W przypadku wkrętów do mocowania płyt gipsowo-kartonowych do konstrukcji drewnianych istotnym będzie dopasowanie gwintu do cech charakterystycznych dla wkrętów, do konstrukcji drewnianych, czym jest wcześniej wspominany skok gwintu, czyli jego drobnozwojowość. Sytuacja wygląda odwrotnie w przypadku mocowania płyt gipsowych do profili stalowych, gdzie skuteczne okazują się wkręty posiadające gwint grubozwojowy, czyli inaczej duży skok gwintu. Trąbkowy kształt łba wpływa na lepsze zagłębienie łącznika w płycie gipsowo-kartonowej, do takiego stopnia, aby nie przebić warstwy kartonowej. W ten sposób płaszczyzna jest jednolita, co jest podstawą wymaganego efektu końcowego. Wkręty do płyt g-k najczęściej są fosforowane na czarno.

W przypadku tego rodzaju wkrętów podstawą jest używanie właściwych końcówek wkrętakowych – o właściwym rozmiarze i rodzaju. Właściwe dopasowanie wpływa na głębokość dokręcenia, a zbyt duża może spowodować przebicie warstwy kartonowej. Profesjonaliści w tym celu posługują się końcówkami wkrętakowymi z ogranicznikiem głębokości wiercenia. W branży budowlanej rodzaj materiału z jakimi muszą zmierzyć się łączniki ma szczególne znaczenie. Wkręty do betonu cieszą się szerokim zastosowaniem w branży budowlanej. Beton jako twardy i zbity materiał wymaga użycia wkrętów zapewniających trwałą siłę łączenia. Z tego też powodu najczęściej wybiera się wkręty hartowane. Ta grupa jest wybierana do zamocowań ramowych, musi zapewniać mocowania na lata, nawet przy znacznych obciążeniach.

Chociaż nazwa sugeruje materiał do jakiego są używane wkręty do betonu wykorzystuje się do łączeń w materiałach takich jak:

• Pustaki,
• Cegły,
• Kamienie.

Przez co są również wykorzystywane w montażu drzwi i okien. Jakość wykonania wkrętów do betonu z uwagi na wymagający materiał, którego stają się łącznikiem, wymaga wysokiej jakości materiałów z których są one wykonane. Podstawą jest wykorzystanie stali hartowanej, ale kolejną cechą obowiązującą w przypadku wkrętów do betonu jest charakterystyczny ząbkowany gwint. Oczywiście adekwatnie jak w przypadku większości wkrętów budowlanych wybór łączników z powłoką ochronną zwiększa ich podatność na korozję, tym samym wydłuża trwałość łączenia.

Wybieraj wkręty optymalizujące pracę

Wkręty samo-wiercące nie tylko zapewniają większy komfort pracy, ale są również niezastąpione przy łączeniu twardych elementów. Z uwagi na charakterystykę powłoki, do prac z którą wykorzystuje się tę grupę wkrętów najczęściej są one produkowane ze stali węglowej lub nierdzewnej. Wkręty samowiercące są również używane do montażu elementów do PCV, a także aluminium. Gama ich zastosowania jest naprawdę szeroka, także warto przyjrzeć się im bliżej.

Występuje wiele podgrup tego rodzaju wkrętów, zależnych od kształtu łba:

• sześciokątny,
• stożkowy,
• walcowy,
• podkładkowy.

Wkręty samowiercące występują w długości od 9mm do 25mm, taka rozbieżność wpływa na ich efektowne dopasowanie do grubości powierzchni, której są łącznikiem. Dodatkowo można wykorzystywać podkładki i uszczelki zwiększające siłę łączenia. Na rynku można również uzyskać modele wkrętów samowiercących z kołnierzem dociskowym, zwiększającym siłę wkręcania.

W przypadku wkrętów samowiercących użytkownik powinien zwrócić uwagę na rodzaj dostępnego, używanego sprzętu i na tej podstawie wybrać konkretny rodzaj wkrętów samowiercących. Niektóre rodzaje wkrętów wymagają użycia odpowiedniego sprzętu, a może nim być: wkrętak, śrubokręt, a także wiertarka automatyczna i półautomatyczna.

Możliwe, że jest to jedyne ograniczenie z jakim ma się do czynienia w przypadku wkrętów samowiercących. Są powszechne w budownictwie z uwagi na łatwość ich użycia niezależnie od materiału powierzchni. Wkręty samowiercące są wykorzystywane do łączenia materiałów drewnianych, tworzyw sztucznych, są też spotykane przy montażu płyt p-k i cementowych.

Montaż wkrętów samowiercących:

1. Posiadanie odpowiedniego sprzętu, zapewniającego komfort pracy, szybkość jej wykonania, a także pasującego do rodzaju wybranego wkrętu. Najwygodniejszym sposobem jest wybór wiertarki, z którą przebieg pracy będzie bardziej sprawny niż w przypadku użycia śrubokrętu.
2. Dobór odpowiedniej końcówki, pasującej do łba wkrętu samowiercącego, np. do wkrętu z łbem sześciokątnym trafnym wyborem będzie końcówka kluczykowa.
3. Ostatnim krokiem jest montaż, rozpoczynający się od przyłożenia końcówki wkrętu do powierzchni nawiercanej. Najlepiej w pierwszej kolejności dokręcać wkręt na mniejszych obrotach, a dopiero po wyżłobieniu zagłębienia przejść na wyższe.